เมื่อพิจารณามาตรา 223 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 และมาตรา 9 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.2552 อาจสรุปได้ว่า ข้อพิพาทที่อยู่ในอํานาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง มีหลักเกณฑ์การพิจารณาที่สําคัญ ๒ ประการ คือ
ประการแรก ข้อพิจารณาเกี่ยวกับคู่กรณีในคดีกล่าวคือ คู่พิพาทในคดีอย่างน้อยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นหน่วยราชการ หน่วยงานของรัฐวิสาหกิจองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นหรือองค์กรตามรัฐธรรมนูญ หรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ
ประการที่สอง ข้อพิจารณาเกี่ยวกับลักษณะของข้อพิพาท กล่าวคือ ต้องเป็นข้อพิพาทอันเนื่องมาจากการใช้อํานาจทางปกครองตามกฎหมาย หรือเนื่องมาจากการดําเนินกิจการทางปกครอง
ปรับปรุงข้อมูลเมื่อ : 4 มิ.ย. 2556
